Rozdział 9, część 2

O godzinie 16 dziewczyna czekała już na gości. A o 20 miała zostawić gołąbeczki same i wymknąć się na kolację z bratem blondyna.

Już przed 17 przyszła Zendaya, nie spodziewała się, co, a może kto zaskoczy ją swoją obecnością. Dziewczyna była smutna, nie ukrywała tego, nawet wymuszony śmiech na przywitanie jej nie wychodził. Usiadła na kanapie i czekała. Po chwili dostała od gospodyni wodę do picia i została sama. Kiedy sączyła wodę powstrzymując się od płaczu, zadzwonił dzwonek do drzwi. Niepewna brunetka skierowała się do drzwi i ostrożnie je otworzyła, tam stał Ross. Dziewczyna zrobiła wielkie oczy, zatrzasnęła drzwi przed jego nosem i wróciła na kanapę. Blondyn po cichu otworzył drzwi i na czubkach butów podszedł do kanapy. Ujrzał siedzącą na niej zapłakaną Zen. Objął ją, z czego dziewczyna szybko się wywinęła.

- Po co przyszedłeś? – zapytała przez łzy.

- Przeprosić. – odpowiedział siadając koło dziewczyny, która momentalnie się w niego wtuliła.

- Nie chciałem, żeby to tak wyszło. Przepraszam. – powiedział po cichu i przytulił Dayę.

- Obiecaj, że więcej tego nie zrobisz. – zapowiedziała.

- Obiecuję. – przyrzekł.

Zendaya z uśmiechem na ustach zaczęła przysuwać się do Rossa, chłopak był zdezorientowany, nie wiedział, czy pocałować ją czy nie. Sam nie był pewny co robi, najpierw szalał za nią z miłości, a teraz nie chce jej całować. Aby nie zrobić przykrości dziewczynie, przysunął się i lekko musnął jej usta.

***

Dochodziła 20, Brid siedziała w swoim pokoju i patrzyła przez okno, czy jej wybranek już nadjeżdża. Co kilka minut wychodziła z ukrycia i na paluszkach zbliżała się do schodów, aby upewnić się, czy u zakochanych wszystko w porządku. Kiedy usłyszała silnik gasnącego samochodu pobiegła do pokoju i wzięła torebkę. Zeszła na dół, gdzie ujrzała parę oglądającą telewizję. Gdy podeszła do drzwi z kanapy gwałtownie zerwał się Ross.

- musze już iść. – wypalił.

- Dlaczego? – zdziwiła się Brid.

- Bo… eee… Obiecałem mamie, że posprzątam dom. – skłamał.

- Masz 4 rodzeństwa.

- Tak, ale… ee… Riker wychodzi, a Rydel też, a ee… Rocky będzie uuu… eee… Ratliffa! O. – kłamał dalej.

- Ross? Jakoś dziwnie się zachowujesz. – odparła Brid.

- Pfff… Ja? Czego? Po prostu muszę już iść i tyle. – odpowiedział zmieszany, po czym opuścił dom.

- W takim razie ja nigdzie nie idę. – powiedziała stanowczo blondynka.

- Co? Jak to? – oburzyła się Zendaya.

- No tak to. Nie zostawię cię samej, po tym jak ten chłopak stchórzył. – powiedziała po czym się zaśmiała.

- Spoko, ale idź ja wrócę do domu, albo wyjdę gdzieś z Bellą.

Na te słowa Bridgit przewróciło się w głowie, kiedy tylko słyszała to imię gotowało się w niej. Była o nią tak cholernie zazdrosna, że zrobiłaby wszystko, żeby się jej pozbyć. Ale mimo to wymusiła sztuczny uśmiech i wyszła z domu zostawiając klucze przyjaciółce.

Kiedy blondynka wyszła z domu czekał tam na nią blondyn. Dziewczyna uśmiechnęła się sama do siebie i wsiadła do samochodu, tam przywitała się z Rikerem i odjechali. 21-latek opowiadał partnerce o planach na wieczór, kiedy nie patrząc na drogę zderzył się z samochodem z nad przeciwka. 

___________________________________________________________________________________

Siemka, wiem, że krótki rozdział, ale to przez mojego kolegę, który męczy mnie, żebym do niego przyszła xd

To na tyle niedługo kolejny.

Rozdział 9, część 1

Następnego dnia około południa Bridgit siedziała w swojej sypialni i próbowała znaleźć jakieś ciuch, niestety na próżno, przeglądała wszystko bardzo dokładnie i, gdy znalazła odpowiednią sukienkę nie miała do niej ani butów, ani biżuterii. Postanowiła przejść się do galerii i wybrać jakiś strój na „randkę” z Rikerem. Założyła buty i w pośpiechu łapiąc torebkę wyszła na ulicę. Zamknęła drzwi i w powolnym kroku oddaliła się od domu. Nagle usłyszała tupot butów, odwróciła się i zobaczyła blondyna, Rossa biegnącego w jej stronę. Zatrzymała się z ciekawości, aby dowiedzieć się co chłopak od niej chce.

- Cześć. – przywitał się nastolatek. – Chciałem przeprosić za moje wczorajsze zachowanie.

- Już mnie przepraszałaś, a jakbyś nie pamiętał, to przepraszasz niewłaściwą osobę.

- Ja wiem, ale tylko ty masz dobry kontakt z Zendayą, a ona nie chce ze mną gadać. – odpowiedział chłopak.

- Czyli mam być takim jakby pośrednikiem? – zapytała, na co chłopak lekko pokiwał głową. – Posłuchaj, nie będziesz mnie wykorzystywać! Zendaya to twój problem, a ja nie będę ci w tym pomagać.

- Tak, wiem. Nawaliłem. – zgodził się chłopak.

- To mało powiedziane. – odparła i zaczęła szybkim krokiem oddalać się od Rossa.

Poczekaj! – krzyknął. Na co dziewczyna posusznie się zatrzymała i spojrzała w jego oczy.

- Popełniłem błąd. Nawaliłem. Zawiodłem was obie i powinienem dać sobie z nią spokój. – zaczął wyliczać.

- Nawet tak nie mów! Nie poddawaj się! Musisz odpowiednio do niej podejść i przestać ją okłamywać, bo inaczej nie zaufa ci i nie da ci szansy. – podpowiedziała dziewczyna.

- Dzięki. – odparł. – To dziś u ciebie o 17?

- Tak. I pamiętaj nie zawal tego. – uśmiechnęła się.

- Postaram się. – odpowiedział uśmiechem. – A gdzie idziesz?

- Musze kupić jakąś sukienkę, bo idę z twoim bratem dziś na „randkę”. – zaśmiała się.

Ross też zaczął się śmiać, a po chwili pożegnał się z blondynką i ruszyła w swoją stronę, dając Bri spokojnie dojść do sklepu. Kolejne kilka minut dziewczyna szła w ciszy, aż doszła do galerii. Był środek wakacji i musiała kupić sobie lekką sukienkę. Wchodząc do budynku zauważyła piękną różową sukienkę z całym zestawem . Bez wahania weszła do sklepu i kupiła upatrzony zakup, aby nie tracić czasu od razu zaczęła zbierać się do domu, gdy zauważyła wychodzącą z lodziarni Zendayę i jej współ partnerkę z serialu Bellę. Brid nie znosiła tej rudej smarkuli, zawsze musiała się wszystkim podlizywać, a tym bardziej chłopakom tak jak i dziewczynom, a w tym przypadku Bridgit. Od kiedy ją poznała ruda próbowała wpakować się z butami do życia jej i Zendayi, lecz brunetka jej na to nie pozwalała. Bri obawiała się, że jej przyjaciółka może powiedzieć Belli o Rossie, a wtedy już na pewno nie ułoży im się. Bridgi, aby uniknąć spotkania z rudą czym prędzej wróciła do domu.

___________________________________________________________________________________

Hejka, chciałam przeprosić, że nie wstawiłam nic w weekend. A stało się tak, ponieważ musiałam się uczyć i nie miałam weny. Wiem, że ten rozdział jest nijaki, krótki i nudny jak nie wiem, ale mimo to postanowiłam go dodać xd. Kolejny pojawi się prawdopodobnie jutro, lub pojutrze. Proszę o szczere komentarze i zapraszam na blog mojego kolegi :)  http://radoo12.blogspot.com/