Rozdział 16

Następnego dnia w domu Zendai panował ogromny chaos, dziewczyna wraz z matką pakowały wszystkie rzeczy. Ułatwieniem było to, że nie musiały zabierać mebli. Brunetka była pełna radości i szczęścia, ale humor zepsuła jej jedna rzecz. Bridgit. Powiedziała ona dziewczynie coś czego ona się nie spodziewała.

- Heej! – krzyknęła wchodząc do domu i przemieszczając się miedzy pudłami pełnymi różnych rzeczy.

- Hej, spakowana? – zapytała Zen nie wyciągając głowy z kuchennej szafki.

- Taak, emmm… Właśnie o tym chce porozmawiać. – powiedziała siadając.

- Coś nie tak?

- Nie mogę z Toba jechać. Przykro mi.

- Co?! Ale dlaczego?!

- Reżyser się nie zgadza. Nie jest taki jak Chris (reżyser „Taniec Rządzi!”) – posmutniała.

- No ale jak to?! – była już bliska płaczu.

- Nie martw się będę cię odwiedzać. – powiedziała po czym przytuliła mocno brunetkę, pożegnała się z jej mamą i wyszła.

*** Następnego Dnia ***

Bridgit od razu jak się obudziła zabrała małą suczkę na spacer i ruszyła w stronę domu Lynch’ów. Cały czas myślała o Rikerze i Rossie. Nie wiedziała co się z nią dzieje. Ross był z Zen, ale chwila. Nie byli oficjalną parą, a ona i Riker raczej też nie. Po 30 minutach marszu zawróciła do domu.

Zendaya natomiast pakowała z mamą ostatnie potrzebne rzeczy. Candy nie wiedziała co ze sobą zrobić. Latała po domu i chciała się bawić, a brunetka nie wiedziała co z nią zrobić. Postanowiła, że zadzwoni do Rossa i poprosi go o zajęcie się pieskiem. Pobiegła do swojego pokoju po telefon i wykręciła numer blondyna, ale nikt nie odbierał. Dzwoniła jeszcze z 6 razy, ale też nic. Cisza. Dała sobie spokój i wróciła do poprzedniej czynności zostawiając Nowofundlandkę w swoim pokoju.

Ross siedział w swoim pokoju i obracał w palcach swój telefon na którym widniało 7 nieodebranych połączeń od Dai. Odebrałby gdyby nie to, że ona zaraz wyjeżdża i nie chce się z nią żegnać. Siedząc się i nudząc wykręcił numer do Bridgit i poprosił ją, aby do niego przyszła. Dziewczyna oczywiście się zgodziła.

Riker siedział w salonie i próbował napisać nową piosenkę. Niestety na marnę. Cały czas myślał o dziewczynie, która kochał nad życie. Bridgit. Zastanawiał się czy ona kocha go tak mocno jak on ją. Rozmyślając tak nad ty zasnął z gitarą na kolanach.

Bridgit zabrała Charliego do  Lynchów, aby pobawił się z Rocky i CeCe. Wzięła pieska na ręce i zadzwonił dzwonkiem. Kiedy w domu, Rocky usłyszał dzwonek zaczął się kłócić z Ellingtonem, który z nich ma otworzyć. Dziewczyna z zaciekawieniem przysłuchiwała się kłótni zza drzwi. Mając dość czekania weszła sama. Chłopaki momentalnie przestali się kłócić i z uśmiechem na twarzach przywitali się, a potem zawołali obie suczki. Brid udała się do pokoju na górze, aby pogadać z Rossem. Blondyn siedział oparty o ścianę i nawet nie spostrzegł się, kiedy do pokoju weszła dziewczyna. Usiadła obok niego i oparła głowę o jego ramię.

- Gadałam z Zen. – powiedziała, ale odpowiedziało jej milczenie. – Mówiła, że dzwoniła do ciebie kilka razy, ale ty nie odbierałeś. – chłopak nadal milczał. – Ross! Do cholery! Słuchasz mnie?!

- Co? A. Cześć. – powiedział.

- Fajnie, że marnuję swoje gardło na marne. – powiedziała sarkastycznie.

- Nie, masz piękny głos. – mówił marzycielskim głosem.

- Ross? Wszystko w porządku? – zapytała.

- Tak, bo jesteś ze mną ty. – uśmiechnął się i zaczął przybliżać swoje usta do blondynki. Ona nie wiedząc co robić wstała i pośpiesznie skierowała się do salonu, gdzie zastała Rikera.

- Hej. – przywitała się. – Czy ty wiesz czego nałykał się Ross?

- Nie, a co robi? Tańczy? Niee… To normalne. – tłumaczył nie otwierając oczu.

- Nie, on raczej nie tańczył, najpierw prawił mi komplementy, a potem chciał mnie pocałować.

- I co?! – Rik od razu otworzył oczy.

- I nic, przyszłam do ciebie. – powiedziała z uśmiechem. – Ale będę już iść, obiecałam, że zajdę jeszcze do Zendai i się z nią pożegnam. – zawiadomiła.

- Pójdziemy z tobą! Tylko zawołam wszystkich. – wstał z kanapy i ruszył na górę.

- Tylko nie zabieraj Rossa! Z nim chyba nie jest najlepiej! – krzyknęła za nim.

W drodze do Zen, Rocky i Ell cały czas się wygłupiali, nawet Rydel śmiała się razem z nimi.

- Wow! Powiedź mi, co wy mieliście na obiad? – zapytała Bri.

- Emmm… Chyba kurczaka, ale nie jestem pewien. – zaśmiał się i złapał dziewczynę za rękę.

Po chwili byli już pod domem brunetki, podeszli do drzwi i zapukali. Otworzyła im pani Coleman i zaprosiła do środka. Cała grupa poszła na górę do pokoju dziewczyny, gdzie zastali śpiącą Zen i cały pokój zastawiony w pudłach.

__________________________________________________________________________________

Sorrka, że krótki i beznadziejny, ale nie mam weny i czasu, bo się przeprowadzam :) W moim pokoju zostało już tylko łóżko :)

A więc rozdział ten pisała Patrycja, ale dopiero się uczy i poprawiłam po niej :) Miejmy nadzieję, że kolejny napisze samodzielnie :)

I zapraszam na mojego drugiego bloga: pies-berd.blogspot.com chciałabym prosić o komentarze :)